افسردگی، مهمانی ناخوانده‌ای است که می‌تواند سایه‌ای بر زندگی هر کسی بیندازد. نی نی سایت، به عنوان یک فضای صمیمی برای تبادل نظر و تجربه‌ها، میزبان درد دل‌های بسیاری در مورد این بیماری خاموش بوده است. در این پست، قصد داریم 19 مورد از مهم‌ترین و پرتکرارترین خاطرات و تجربیات کاربران این سایت در مواجهه با افسردگی را مرور کنیم. اینها خلاصه‌ای از روایت‌های واقعی زنانی است که با این چالش دست و پنجه نرم کرده‌اند.

• ✔️احساس پوچی و بی‌هدفی: “انگار یه حفره‌ی بزرگ توی زندگیمه که هیچ‌چی نمی‌تونه پرش کنه. “
• ✔️بی‌حوصلگی و بی‌انگیزگی: “حتی برای کارایی که قبلا عاشقشون بودم، دیگه ذوق ندارم. “
• ✔️اختلالات خواب: “یا شبا تا صبح بیدارم یا انقدر می‌خوابم که از زندگی عقب میفتم. “
• ✔️تغییرات اشتها: “یا خیلی زیاد می‌خورم یا اصلا میل به غذا ندارم. “
• ✔️احساس گناه و بی‌ارزشی: “همش فکر می‌کنم یه آدم بدردنخورم و هیچ کاری رو درست انجام نمیدم. “
• ✔️کاهش تمرکز و حافظه: “حتی اسم بچه‌هامو هم گاهی یادم میره!”
• ✔️تحریک‌پذیری و زودرنجی: “سر کوچکترین چیزا از کوره در میرم و بعدش پشیمون میشم. “
• ✔️دردهای جسمی بدون علت مشخص: “بدنم همش درد میکنه، ولی دکتر میگه سالمم. “
• ✔️افکار منفی و خودکشی: “گاهی فکر می‌کنم اگه نبودم، همه راحت‌تر بودن. “
• ✔️عدم لذت بردن از زندگی: “انگار یه پرده خاکستری جلوی چشمامه و هیچی رو قشنگ نمیبینم. “
• ✔️انزوا و دوری از اجتماع: “ترجیح میدم تنها باشم تا اینکه با کسی حرف بزنم. “
• ✔️مشکلات زناشویی ناشی از افسردگی: “شوهرم دیگه منو درک نمی‌کنه، فکر می‌کنه دارم ادا درمیارم. “



• ✔️احساس خستگی دائمی: “حتی بعد از یه خواب طولانی هم باز خسته‌ام. “
• ✔️نگرانی و اضطراب بیش از حد: “همش نگران اتفاقای بد آینده‌ام. “
• ✔️عدم توانایی در تصمیم‌گیری: “حتی نمیتونم تصمیم بگیرم شام چی درست کنم!”
• ✔️احساس ناامیدی نسبت به آینده: “هیچ امیدی به بهتر شدن اوضاع ندارم. “



• ✔️مشکلات در تربیت فرزندان به دلیل افسردگی: “نمیتونم مادر خوبی باشم، همش عصبانیم. “
• ✔️احساس شرم و خجالت از ابتلا به افسردگی: “می‌ترسم کسی بفهمه افسرده‌ام، فکر میکنن دیوونه‌ام. “
• ✔️تاثیر داروهای ضد افسردگی و عوارض جانبی آنها: “داروها کمکم کردن، ولی عوارضشون هم آزاردهنده‌اس. “

امیدواریم این نوشته بتواند به شما در درک بهتر این بیماری و یافتن راهکارهای مناسب کمک کند.

خاطرات افسردگی: ۱۹ تجربه از نی نی سایت

۱. احساس پوچی و بی‌هدفی

خیلی وقت‌ها حس می‌کردم هیچ دلیلی برای بیدار شدن ندارم. انگار یه حفره سیاه توی وجودم بود که هیچ جوری پر نمی‌شد. حتی از کارهایی که قبلاً لذت می‌بردم هم دیگه لذت نمی‌بردم. احساس می‌کردم توی یه باتلاق گیر افتادم و هر چقدر بیشتر تلاش می‌کنم، بیشتر فرو می‌رم. فقط می‌خواستم یه گوشه بشینم و هیچ کاری نکنم. هیچ امیدی به آینده نداشتم.

۲. اختلال در خواب و اشتها

شب‌ها تا صبح خوابم نمی‌برد و صبح‌ها هم به زور از رختخواب بلند می‌شدم. اشتهام رو کلا از دست داده بودم و هیچی نمی‌تونستم بخورم. یا برعکس، خیلی زیاد می‌خوردم و نمی‌تونستم جلوی خودم رو بگیرم. وزنم خیلی بالا و پایین شده بود. احساس ضعف و خستگی همیشگی داشتم. حتی برای کارهای کوچیک هم انرژی نداشتم. همیشه احساس خواب آلودگی می‌کردم.

۳. انزوا و دوری از اجتماع

دیگه حوصله هیچ کسی رو نداشتم و می‌خواستم تنها باشم. تماس‌هام رو با دوست‌ها و فامیل کم کرده بودم. از مهمونی‌ها و دورهمی‌ها فراری بودم. احساس می‌کردم کسی من رو درک نمی‌کنه. فکر می‌کردم برای همه یه سربار هستم. ترجیح می‌دادم تو خونه بمونم و با کسی حرف نزنم. حتی از جواب دادن به تلفن هم بیزار بودم.

۴. افکار منفی و خودانتقادی

همیشه به خودم می‌گفتم که چقدر بی‌عرضه و بی‌دست و پا هستم. فقط روی اشتباهات و کمبودهای خودم تمرکز می‌کردم. احساس می‌کردم هیچ کاری رو درست انجام نمیدم. به خودم می‌گفتم که لایق خوشبختی نیستم. همیشه منتظر بودم که یه اتفاق بد بیفته. فکر می‌کردم همه از من بدشون میاد. هر اشتباه کوچیکی رو خیلی بزرگ می‌کردم.

۵. گریه و بی‌قراری

خیلی وقت‌ها بدون دلیل گریه می‌کردم. حتی یه فیلم یا یه آهنگ غمگین هم باعث می‌شد اشکم دربیاد. احساس می‌کردم خیلی آسیب‌پذیر شدم. بی‌قرار و مضطرب بودم. دلم می‌خواست یه جایی برم که هیچ کسی نباشه. احساس می‌کردم دنیا خیلی بی‌رحمه. خیلی زود از کوره در می‌رفتم.

۶. احساس گناه و شرم

برای اشتباهات گذشته خودم رو سرزنش می‌کردم. احساس می‌کردم باعث آزار و اذیت بقیه شدم. از اینکه همچین احساساتی دارم، خجالت می‌کشیدم. فکر می‌کردم آدم بدی هستم. احساس می‌کردم لایق بخشش نیستم. همیشه یه حس عذاب وجدان باهام بود. از اینکه نمی‌تونستم به بقیه کمک کنم، شرمنده بودم.

۷. مشکل در تمرکز و حافظه

نمی‌تونستم روی هیچ کاری تمرکز کنم. حافظه‌ام خیلی ضعیف شده بود. اسم آدم‌ها و چیزها رو فراموش می‌کردم. نمی‌تونستم یه کتاب رو تا آخر بخونم. فکر می‌کردم دارم آلزایمر می‌گیرم. سر کلاس و محل کار حواسم پرت بود. خیلی چیزها رو جا می‌ذاشتم.

۸. تحریک‌پذیری و عصبانیت

خیلی زود عصبی می‌شدم و داد می‌زدم. حوصله هیچ چیزی رو نداشتم. از همه چیز و همه کس متنفر بودم. حتی از صدای نفس کشیدن بقیه هم عصبی می‌شدم. همیشه یه حس خشم توی وجودم بود. با کوچیک‌ترین حرفی به هم می‌ریختم. بعد از عصبانیت، پشیمون می‌شدم.

۹. دردهای جسمی بدون دلیل

بدنم همیشه درد می‌کرد، بدون اینکه دلیل خاصی داشته باشه. سردرد و دل‌درد و کمردرد امونم رو بریده بود. احساس می‌کردم مریضم ولی هیچ دکتری چیزی پیدا نمی‌کرد. دردها مدام جابه‌جا می‌شدن. خستگی و کوفتگی همیشگی داشتم. حتی لمس کردن بدنم هم دردناک بود. مسکن هم دیگه روم اثر نمی‌کرد.

۱۰. عدم علاقه به فعالیت‌های روزمره

دیگه دلم نمی‌خواست دوش بگیرم، لباس عوض کنم یا حتی مسواک بزنم. از انجام کارهای روزمره متنفر بودم. حتی حاضر نبودم از خونه بیرون برم. همه چیز برام بی‌اهمیت شده بود. به خودم می‌گفتم چرا باید این کارها رو انجام بدم؟

۱۱. احساس ناامیدی از آینده

به نظرم آینده تاریک و مبهم بود. هیچ امیدی به بهتر شدن اوضاع نداشتم. فکر می‌کردم بدترین اتفاق‌ها در انتظارم هستن. احساس می‌کردم زندگیم تموم شده. دلم می‌خواست همه چیز رو رها کنم و برم یه جای دور. آرزوی مرگ می‌کردم. فکر می‌کردم هیچ وقت خوشبخت نمیشم.

۱۲. احساس تنهایی و رهاشدگی

حتی وقتی بین آدم‌ها بودم هم احساس تنهایی می‌کردم. فکر می‌کردم هیچ کسی من رو دوست نداره و به من اهمیت نمیده. احساس می‌کردم رها شدم و هیچ کسی به فکرم نیست. از اینکه کسی حالم رو نمی‌پرسید، ناراحت می‌شدم. فکر می‌کردم همه از من خسته شدن. احساس می‌کردم یه بار اضافی هستم. دلم می‌خواست یکی پیدا بشه و من رو از این وضعیت نجات بده.

۱۳. کاهش اعتماد به نفس و عزت نفس

دیگه به خودم و توانایی‌هام اعتماد نداشتم. احساس می‌کردم آدم بی‌ارزشی هستم. از قیافه‌ام و اندامم متنفر بودم. فکر می‌کردم هیچ کسی من رو دوست نخواهد داشت. اعتماد به نفسم به صفر رسیده بود. احساس می‌کردم یه بازنده‌ام. هیچ وقت نمی‌تونستم از خودم تعریف کنم.

۱۴. احساس پوچی و بی‌معنایی زندگی

احساس می‌کردم زندگیم هیچ معنایی نداره. فکر می‌کردم برای هیچ هدفی آفریده نشدم. احساس می‌کردم یه مهره‌ی بی‌اهمیت توی این دنیا هستم. از اینکه مجبور بودم هر روز یه کارهای تکراری رو انجام بدم، خسته شده بودم. دلم می‌خواست یه کاری انجام بدم که به دنیا کمک کنه، ولی نمی‌دونستم چی. احساس می‌کردم یه زندانی هستم. هیچ چیزی دیگه برام جالب نبود.

۱۵. افکار خودکشی

گاهی اوقات فکر می‌کردم بهتره بمیرم تا از این درد خلاص بشم. تصور می‌کردم که چطوری می‌تونم به زندگیم پایان بدم. از اینکه همچین فکرهایی به سرم می‌زنه، می‌ترسیدم. احساس می‌کردم دیگه نمی‌تونم تحمل کنم. به این فکر می‌کردم که مرگ چقدر راحت‌تر از زندگیه. از اینکه باعث ناراحتی بقیه بشم، نگران بودم. ولی باز هم دلم می‌خواست تمومش کنم.

۱۶. مشکلات در روابط با دیگران

با همسرم، خانواده‌ام و دوست‌هام مدام بحث می‌کردم. نمی‌تونستم با کسی ارتباط برقرار کنم. احساس می‌کردم همه از من متنفرن. دیگه نمی‌تونستم عشق بورزم یا محبت ببینم. رابطه‌هام خیلی سطحی شده بودن. از اینکه به بقیه نزدیک بشم، می‌ترسیدم. احساس می‌کردم دارم همه رو از خودم دور می‌کنم.

۱۷. عدم توانایی در لذت بردن از زندگی

دیگه از هیچ چیزی لذت نمی‌بردم. هیچ چیزی خوشحالم نمی‌کرد. احساس می‌کردم یه آدم مرده متحرکم. دیگه نمی‌تونستم بخندم یا شاد باشم. حتی وقتی اتفاق خوبی می‌افتاد هم خوشحال نمی‌شدم. احساس می‌کردم یه نقاب زده‌ام و فقط دارم ادای خوشحالی رو درمیارم. همه چیز برام بی‌رنگ و بی‌بو شده بود.

۱۸. احساس خستگی و بی‌حوصلگی همیشگی

همیشه خسته و بی‌حوصله بودم. حتی بعد از یه خواب طولانی هم احساس خستگی می‌کردم. انگار یه وزنه سنگین روی سینه‌ام بود. هیچ انگیزه‌ای برای انجام هیچ کاری نداشتم. دلم می‌خواست فقط یه گوشه بشینم و هیچ کاری نکنم. احساس می‌کردم یه باتری خالی هستم. انرژی برای هیچ کاری نداشتم.

۱۹. احساس درماندگی و ناتوانی

احساس می‌کردم هیچ کاری از دستم برنمیاد. نمی‌تونستم به خودم کمک کنم. احساس می‌کردم توی یه چاه عمیق گیر افتادم و هیچ راه فراری ندارم. دلم می‌خواست کسی من رو نجات بده، ولی کسی رو نداشتم. احساس می‌کردم تنها راه نجاتم مرگه. از اینکه انقدر ناتوان و درمانده‌ام، خجالت می‌کشیدم. احساس می‌کردم دارم دیوونه میشم.